Abbaye bénédictine Saint-Ménélée

Abbaye bénédictine Saint-MénéléeGeschiedenisDeze abdij is een van de oudste van Auvergne. In oorsprong gaat ze terug tot de tijd van Clovis. Ze werd waarschijnlijk rond 480 gesticht. De allereerste abdij werd echter tijdens de successieoorlogen die volgden op de dood in 561 van Chlotarius I, zoon van Clovis I, vernield.Tussen 685 en 690 bouwde Ménélée met de hulp van zijn twee gezellen Savinien en Constance de in puin liggende abdij weer op. Ménélée was zijn geboortestreek Anjou ontvlucht, toen zijn ouders hem per se wilden laten huwen. Ménélée werd zo de eerste abt van een uit haar puin herrezen benedictijnenabdij. Vanaf dan gaat het de abdij voor de wind. Zo verleende Lodewijk De Vrome, zoon van Karel de Grote, haar in 812-813 tal van privileges, zoals vrijstelling van militaire verplichtingen en van belasting.De abdij was één van de belangrijkste religieuze centra in Auvergne. Haar aanzien en invloed bezorgden haar een grote welvaart. Zo kon men in de XIIe eeuw een grote Romaanse kerk bouwen, die er in de XIIIe eeuw een aantal defensieve torens bijkreeg, om zo plunderende bendes te kunnen afhouden.In de XIVe eeuw liet abt Geoffroy de Montmorin het koor en het transept van de kerk herbouwen. Ook de kloostergang, de refter en de woning van de abt dateren uit deze periode.In 1632 plaatste Richelieu deze abdij onder de voogdij van Cluny.Toen in de XVIIe en XVIIIe eeuw de abten niet meer door de monniken werden verkozen maar door de koning werden aangesteld, raakte de abdij stilaan in verval. Zo leefden er op de vooravond van de Franse Revolutie - in 1788 - nog slechts drie paters in de totaal verkommerde gebouwen. In 1791-1792 werd het abdijdomein als nationaal goed te koop aangeboden. Slechts een paar gebouwen - zoals de latere pastorij - werden van de sloop gered. Een groot deel van de kloostergang werd afgebroken. Dat gebeurde ook met het koor en de torens van de abdijkerk.Wat overbleef van deze abdijkerk werd vanaf 1802 als parochiekerk gebruikt. De noordelijk gelegen abdijgebouwen werden in 1830 aan de gemeente toegewezen. In 1914 gebeurde dit ook met het abtshuis.In 1977 is men begonnen met een grondige restauratie.ArchitectuurCentraal bij deze abdij had je de kerk met ten zuiden ervan het abtshuis, ten westen de keuken en de refter, ten noorden de kapittelzaal (met op de eerste verdieping de slaapvertrekken) en ten oosten het klooster. Dat de abdij vroeger een versterkt bolwerk was, zie je vandaag nog aan de defensieve toren, aan de westzijde.Van al deze gebouwen blijven nu enkel nog de abdijkerk, de woning van de abt, de oostelijke kloostergang en de ruïnes van de voormalige refter over.Na de Franse Revolutie werd het zuidelijke, het oostelijke en het noordelijke deel van de kloostergang afgebroken. In de 2de helft van de XVIIIe eeuw stortte het gebouw met de kapittelzaal in. De refter, een grote rechthoekige zaal met gotische elementen uit de XIVe eeuw, heeft geen dak meer en in 1987 stortte de zuidelijke muur ervan in.Op de eerste verdieping van het abtshuis - waar nu een paleontologisch museum is ingericht - zie je XVe-eeuwse muurschilderingen met onder meer een Romaanse kalender.