L'église de Saint SAUVEUR de SERNHAC

6 SIERPNIA 736, w Święto Przemienienia Pańskiego, CHARLES MARTEL odniósł zwycięstwo nad Saracenami w czworoboku SERNHAC, FOURNES, MONTFRIN, MEYNES i popchnął ich z powrotem w kierunku NIMES (Kalifatu NARBONNE), podczas gdy oni posuwali się naprzód Dolina Rodanu, aż po Lyonnais.W uznaniu tego zwycięstwa CHARLES MARTEL (a nieco później CHARLEMAGNE) nakazał budowę kaplicy na każdym rogu pola bitwy. SERNHAC poświęcony jest Saint-Sauveur. Apsyda w dolnej części podstawy tej skromnej kaplicy, jednonawowej, odpowiada absydzie obecnego kościoła. Kościół i Petit Fort:W średniowieczu zbudowano kościół z krzyżem łacińskim, a następnie wał, zwieńczony chodnikiem, który otaczał kościół, opierał się o niego i stanowił małą warownię, którą nazwano Petit Fort. Na półokrągłej absydzie wzniesiono wieloboczną wieżę, północną ścianę kościoła podwyższono do poziomu chodnika, a na północnym transepcie dobudowano kwadratową wieżę, która przez wieki będzie podnoszona, by stanowić obecną dzwonnicę.Parafia i Przeorat: Św. SAUVEUR de SERNHAC to przede wszystkim parafia archiprezbitera Kapituły NIMES. W 1169 został przyłączony do Zakonu Św. RUF z Montpellier i pozostał nim przez 6 wieków, aż do rozwiązania Zakonu w 1775 roku, kiedy to został przyłączony do Seminarium NIMES. Odnotowujemy w 1250 imię Jean de Luc, przeora Sernhac.W wejściu duży Chrystus na krzyżu z XVII wieku. W nawie bardzo piękna XIX-wieczna ambona, dzieło miejscowych stolarzy. W sercu romańska chrzcielnica splądrowana przez protestantów w 1578 roku.Wał zamyka się silnym domem typu lochowego, zwanym później „domem księcia Uzès”. W 1578 r. protestanci z rodu Chatillon splądrowali kościół, który został definitywnie przywrócony dopiero w 1607 r. W 1647 r. Czarni Pokutnicy, utworzeni w 1559 r., wybudowali swoją kaplicę i przedłużono nawę główną, co ułatwiło zniszczenie w 1620 r. wału przez księcia Rohanu (kaplica zniszczona w XX w.).W latach 1839 – 1842 nastąpiła nowa rozbudowa o nawy boczne. Dzwonnica: Zbudowany w kolejnych odcinkach na północnym transepcie kościoła i pierwszej kwadratowej wieży szańca. W 1861 r. został zwieńczony kopułą z figurą Matki Boskiej.